ذات عروسک با بچه‌ها و کودکان گره خورده و بدون شک آقای طهماسب و خانم برومند می‌دانند که هرچه فریاد بزنند مخاطب این برنامه‌ها کودکان نیستند و ما برای بزرگسالان برنامه تولید کرده‌ایم، با دنیای پاک کودکان مواجه‌اند.

به گزارش رادکانا به نقل از راه دانا،حضور شخصیت های عروسکی در برنامه های تلویزیونی به دهه ۶۰ بر می گردد؛ کودکان آن دهه خاطرات شیرینی با «مدرسه موش ها» و عروسک هایی مثل کپل، دم دراز و نارنجی دارند و هنوز با شعرهایی مثل «ک مثل کپل ...» و یا «می رم مدرسه جیبام پره فندق و پسته» همه آن دوران طلایی برایشان زنده می شود.

مرضیه برومند پس از استقبالی که از «مدرسه موش ها» شد، تصمیم گرفت تا همان سال ها فیلم سینمایی «شهر موش ها » را بسازد و اتفاقا آن فیلم نیز مورد توجه و استقبال قرار گرفت و بارها و بارها از تلویزیون پخش شد.

ایرج طهماسب و حمید جبلی که از عروسک گردان های «مدرسه موش ها» بودند، در دهه هفتاد دو شخصیت عروسکی به نام «کلاه قرمزی و پسرخاله» را خلق کردند که به عروسک های ماندگار تلویزیون و سینمای ایران تبدیل شدند. این دو شخصیت به سرعت بین بچه ها محبوب شدند تا جاییکه فیلم سینمایی «کلاه قرمزی و پسرخاله» در سال ۷۳ به یکی از پرفروش ترین فیلم های تاریخ سینمای ایران تبدیل شد. بعدها و در سال ۸۸ طهماسب و جبلی با اضافه کردن عروسک های دیگری مثل فامیل دور، ببعی، جیگر، پسرعمه زا، آقای همساده، عزیزم ببخشید و دیگران یک دهه در نوروز و مناسبت های خاص میهمان خانه های مردم شدند و توانستند شخصیت های ماندگاری در دنیای عروسک ها خلق کنند.

در این میان عروسک هایی مثل «زی زی گولو» در قصه های تا به تا، «پنگول» با حضور هومن حاجی عبداللهی، «مل مل» و «جناب خان» نیز برای خود آنچنان هویتی پیدا کردند که نبود آنها در برنامه، به کاهش مخاطبان برنامه منجر می شد و گاها اعتبار برنامه را زیر سوال می برد.

با گسترش شبکه نمایش خانگی، مرضیه برومند و ایرج طهماسب به عنوان خالقان عروسک های ماندگار تلویزیون ایران، تصمیم گرفتند تا برنامه و سریالی عروسکی برای این پلتفرم ها تولید کنند و در نهایت «مهمونی» طهماسب و «کلیله و دمنه» برومند سر از نماوا و فیلم نت درآوردند.

بخش هایی از هر دو برنامه به سرعت در شبکه های فضای مجازی وایرال و منتشر شدند و پس از اندک زمانی این دو برنامه به ویژه «مهمونی» طهماسب و دیالوگ های شخصیت های عروسکی آن مثل «بچه»، «پشه» و «قیمه» دهان به دهان می چرخید. البته حاشیه هایی نیز دامن این دو برنامه را گرفت و منتقدان معتقد بودند که دیالوگ های شخصیت «بچه» برای بچه ها به شدت بدآموزی دارد و حرف های «پشه» نیز مدام با تیکه ها و کنایه های جنسی همراه است.

برای سریال تازه پخش شده «کلیله و دمنه» نیز منتقدان دیالوگ ها و رفتارهای غیراخلاقی شخصیت های عروسکی سریال را مناسب کودکان نمی دانند تا جاییکه ساترا نیز به این داستان ورود کرد و از اساس مجوز پخش این سریال را زیر سوال برد. هرچند سید مصطفی احمدی، تهیه‌کننده این سریال در گفت‌وگویی با ایسنا درباره‌ی توقف پخش «کلیه و دمنه» اظهار کرد: این خبر صحت ندارد و هیچ مطلبی در این زمینه به ما اعلام نشده است.

با این وجود ایرج طهماسب و مرضیه برومند همان ابتدای پخش برنامه های خود اعلام کرده بودند که این برنامه ها برای کودکان ساخته نشده و مخاطب اصلی آنها بزرگسالان هستند؛ ایرج طهماسب در اولین قسمت از این مجموعه و در مکالمه‌اش با عروسک «شاباش» به صراحت اعلام کرد که این مجموعه را برای گروه سنی بزرگسالان ساخته است و مرضیه برومند نیز پیش از پخش تیزر این مجموعه اعلام کرده بود که این مجموعه عروسکی را برای کودکان دهه ۶۰ و بزرگسالان ساخته است و نیز هفته گذشته برای بار دوم در صفحه شخصی خود در اینستاگرام بر این نکته تاکید کرده بود.

با این حال ذات عروسک با بچه ها و کودکان گره خورده است و بدون شک طهماسب و برومند می دانند که هرچه هم فریاد بزنند که مخاطب این برنامه کودکان نیستند و ما برای بزرگسالان برنامه تولید کرده ایم، اولا در فرهنگ ما دیدن برنامه های تلویزیونی در کنار خانواده و با حضور کودکان اتفاق می افتد (هرچند کار اشتباهی است و باید برنامه ها درجه بندی سنی داشته باشند و خانواده ها خود را الزام به رعایت این نکته کنند) و برنامه سازان تلویزیونی و شبکه نمایش خانگی با این پیش فرض خطوط قرمز اخلاقی را رعایت می کنند.

ثانیا افرادی مانند ایرج طهماسب و مرضیه برومند که زندگی خود را وقف خلق این عروسک ها و دنیای بچه ها کرده اند، بیش از همه به این نکته واقف اند که وجود یک عروسک در برنامه باعث می شود تا ناخودآگاه بچه ها را به دیدن این برنامه ترغیب و تشویق کند مخصوصا وقتی که شما سریالی عروسکی تولید می کنید و از صفر تا صد شخصیت های آن را عروسک ها تشکیل می دهند، نباید این انتظار را داشته باشید که بچه ها مخاطب این سریال قرار نگیرند و بدون شک باید کمتر به سراغ خطوط قرمز بروید تا حاشیه کمتری ایجاد شود.

انتهای پیام/